حقوق فرزندان

اکنون که دانستیم فرزندان شیعه، امانت‌های الهی هستند باید رسم امانت داری را مرور کنیم. این مرام را پدران مهربان این فرزندان به ما آموخته‌اند. در تعالیم وحیانی اهل بیت (علیهم‌السلام) حقوق متعددی برای «فرزندان» برشمرده شده است. 
در منطق علامه، که برگرفته از تربیت علوی (علیه‌السلام) بود، منظور از فرزند فقط پسر یا دختر هر فرد نیست. هر شیعه‌ی آگاهی بچه‌های شیعه را مانند فرزندان خود می‌بیند و می‌شناسدا. 
مرحوم استاد در مواضع متعددی از وارسته‌ی کم نظیر، مرحوم آقا شیخ محمد حسین زاهد(رحمة‌الله) یاد کرده است. ئدر یکی از یادکردها، در وصف ایشان می‌فرماید: 
مرحوم آقا شیخ محمد حسین زاهد.... چون در راه هدایت دیگران قدم برداشت، آثار وجودی‌اش تا دامنه‌ی قیامت باتقی خواهد ماند و با اینکه فرزند نداشت در مرض موت وقتی از او پرسیدند: شما اولاد دارید یا نه؟ فرمود پنج هزار پسر دارم. آری اینها فرزندان روحانی آن مرد بزرگ بودند که هر یک منشا آثار خیر و برکات شدند!
درست است که انسان نسبت به فرزندان نسبی خود وظیفه دارد و آنها از جهتی نسبت به فرزندان معنوی مقدمند ولی گاهی رسیدگی به فرزند معنوی برای فرد آگاه، تبدیل به واجب عینی می‌شود و در رتبة فرزند نسبی قرار می‌گیرد. بنابراین دست کم در برخی موارد حقوقی که فرزندان روحانی و معنوی بر مربّیان خود دارند، چه بسا کمتر از حقوق فرزندان نسبی آنها نباشد.1 
با این مقدمه، نخست حقوق الهی فرزندان را مرور می‌کنیم. 
در فصل دوم تعالیمی الهی را یادآور می‌شویم که آموزش آنها به فرزندان لازم شمرده شده است. با چنین نگرشی هم مربّیان و هم والدین مؤمن می‌توانند نیکو امانت داری کنند. آگاهی از این مسؤولیت‌ها، کمک می‌کند که مربّیان و والدین در مسیر کفالت ایتام آل محمد (علیهم‌السلام) آگاهانه قدم بردارند و دریابند که پدر سفر کرده‌ی این یتیمان، از آنها چه انتظاراتی دارد. 

تربیت آرمانی گذری بر اهداف، راهبردها و شیوه های تربیتی با الهام از سیره ی استاد علامه ی کرباسچیان و استاد روزبه(رحمهاالله) - محمد بنی هاشمی
ارسال شده توسط بازار كتاب
http://www.ghbook.ir/book/10961